تعیین تعداد الکترون های پیوندی و ناپیوندی یک مولکول به روش تستی:
۱- ابتدا تعداد جفت الکترون های ذاتی (جفت الکترون هایی که در ساختار الکترون نقطه ای یک عنصر مشاهده می شود) هر یک از اتم ها را می نویسیم و با هم جمع می کنیم. عدد به دست آمده تعداد جفت الکترون های ناپیوندی مولکول را نشان می دهد. (این عدد را x می نامیم.)
۲- سپس تعداد کل الکترون های ظرفیتی مولکول را می شماریم. طبیعتا تقسیم بر دو می کنیم تا تعداد جفت الکترون های ظرفیتی به دست آید. (این عدد را y می نامیم).
۳- حاصل y-x برابر با تعداد جفت الکترون های پیوندی است. (در واقع تعداد جفت الکترون های ظرفیتی مولکول منهای تعداد جفت الکترون های ناپیوندی)
راهنمایی برای به دست آوردن تعداد جفت الکترون های ذاتی هر اتم:
عناصر گروه ۱۴ : صفر جفت (مثلا کربن)
عناصر گروه ۱۵: یک جفت (مثلا نیتروژن)
عناصر گروه ۱۶: دو جفت (مثلا اکسیژن)
عناصر گروه ۱۷: سه جفت (مثلا فلوئور)
هیدروژن هم که طبیعتا جفت الکترون ندارد.
درباره این سایت